รักสอนรัก

💖รักสอนรัก

 ❤ รักได้แต่เผื่อใจไว้บ้าง ครั้งแล้วครั้งเล่าที่รักล่มสลาย ไม่เป็นอย่างที่คิด สิ่งที่เคยวาดฝันเอาไว้ มันกลับกลาย หายไปในพริบตา สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกคน  ถ้าเราคิดอย่างรอบครอบ  อย่างมีเหตุผลไม่ต้องรีบร้อน  ก็เป็นผลดีแก่ตัวเราเอง

    💔 รักนั้นไม่ได้กำหนดทุกอย่างของชีวิต รักเป็นของมีค่า แต่ใช่ว่ากับใครทุกคน  ใครที่เคยมีความรักแล้วไม่ผิดหวังบ้าง  แทบจะไม่มีเลย รักนั้นเป็นบทเรียนอย่างดี ที่สอนให้เรารู้จักคำว่ารัก บนถนนเส้นทางแห่งรัก มันไม่ได้มีระยะทางที่ยาวไกลสักเท่าไร  มีเส้นทางที่ขรุขระ ราบเรียบ สูงชันหรือคตเคี้ยว

      

   😚 บางครั้งเราเดินอยู่คนเดียว บนถนนเส้นทางนี้ มิใช่หมายความว่าเราจะไม่มีความสุขนะ  มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์ของชีวิตของแต่ละคน การเรียนรู้ในเรื่องของความรัก  ไม่มีบทเรียนตายตัวแน่นอน เพียงแต่ว่าเราจะเรียนรู้เรื่องรัก ด้วยเหตุผลอะไร

  

   😌 อดีตกับปัจจุบัน ย่อมแตกต่างกันเสมอ เราต้องทำความเข้าใจ  กับคำว่ารักเสียก่อนๆที่เราจะรักใครสักคน  ลองให้ความรักสอนเราดูบ้างว่า รักที่เราต้องการนั้น คือรักแบบไหน คงปฎิเสธไม่ได้เลย ลองตามหาความรักดู แล้วจะรู้เรื่องรักด้วยตนเอง

            

          ดั่งบทกลอนที่ได้เขียนขึ้นมาโดยเฉพาะและขอมอบให้ทุกๆคนที่สมหวังและไม่สมหวัง ในความรักครับ เชิญอ่านกันครับ

รักสอนรัก

      ❤️  เข้าใจรักแค่ไหนเมื่อไปรัก

คิดว่ารักคำนี้ดีหนักหนา

รักกับใครคนไหนไม่คณา

ไม่สนว่ารักนี้ดีอย่างไร

    ❤️ รักอย่างเดียวเที่ยวไปให้โอ้อวด

ความเจ็บปวดไม่รู้ดูสดใส

คิดไปว่ารักแท้ไม่แพ้ใจ

เอาแต่ได้อย่างเดียวไม่เหลียวดู

     ❤️ หันหลังกลับไปดูรับรู้บ้าง

ใจนั้นห่างหรือใกล้ใคร่ควรรู้

อย่ามัวหลงว่าแน่แม่พธู

ว่ารักอยู่ตรงนั้นอย่างมั่นใจ

      ❤️ อย่าประมาทพลั้งเผลออาจเจอพิษ

ใคร่ครวญคิดเปิดตาอย่าเผลอไผล

รักสอนรักบทเรียนเขียนลงไป

เก็บเอาไว้เรียนรู้คู่ตำรา 

  

                 

                 เจ้านกกระยางขาว

   🎣 นกกระยางหากินในถิ่นแถบ

ไม่ได้แอบหากินในถิ่นนี้

มุ่งหากินปลาน้อยแบบถ้อยที

เพราะนกมีน้ำใจให้ต่อกัน

🎠🐘ไม่แก่งแย่งชิงดีมีเกเร

ไม่อวดเท่ห์ว่าดีมีคำมั่น

ออกหากินถิ่นนี้มีรางวัล
เพราะสิ่งนั้นคืออาหารบานตะไท

  🍂 ปลูกผักก็ได้กินผัก ปลูกแตงกวาก็ได้กินแตงกวา ฉันใดก็ฉันนั้นเราแสวงหาความรักแบบไหนเราก็จะได้ความรักแบบนั้น