ความรักหรือจะสู้ความรู้
คนเราที่เกิดมาทุกคนในโลกนี้ คงไม่มีใครที่ไม่รู้จักความรัก คงปฏิเสธไม่ได้เลยว่า"ฉันไม่เคยมีความรัก"มนุษย์ทุกผู้ทุกนามจะอยู่ในช่วงเวลาไหนก็ตาม ย่อมที่จะต้องการความรักกันทั้งนั้น ในวัยเด็กก็ต้องการความรักจากพ่อและแม่ พอโตขึ้นมาหน่อยอายุ สิบสอง สิบสามก็ต้องการความรักจากเพื่อน พอวัยเลยสิบห้าปีไปแล้วก็ต้องการความรักจากแฟน(ไม่ใช่ทุกคนนะ เฉพาะบางคนเท่านั้น) สิ่งที่ปรากฏขึ้นในแต่ละวัยของหญิงชายในสมัยนี้มันช่างรวดเร็วกว่าในสมัยอดีตอย่างมาก ทำให้เกิดผลดีและผลเสียตามมาดั่งที่ทราบกัน
ไม่มีใครหลอกที่จะปฏิเสธความรัก แต่ถ้ารักนั้นเป็นความรักที่ถูกต้องตามวิถีชีวิตของมนุษย์ ที่จะพึ่งมีได้ย่อมเกิดผลดีแน่นอน ปัญหาที่จะตามมาเกิดขึ้นในภายหลัง แทบจะไม่มีเลยทีเดียว การคบหาด้วยความจริงใจก็มีผลทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีต่อกัน ส่งผลทำให้ความสัมพันธ์ยืนยาวออกไปด้วย การที่เราจะคบใครสักคนอย่าวัดกันที่ความรักเท่านั้น ขอให้มองไปถึงความรู้ควบคู่กันไปด้วย จะรู้มากรู้น้อยก็เป็นส่วนประกอบที่สำคัญในการดำเนินชีวิต ว่าการคบกันนั้นจะยืดยาวหรือไม่
ความรักกับความหลงย่อมเป็นของคู่กันเสมอ ความหลงเป็นสิ่งชั่วคราวและสั้น แต่ความรักเป็นสิ่งที่ยืนยาวกว่าความหลง(ถ้ารักด้วยความจริงใจ) แต่ที่ขาดเสียมิได้ก็คือความรู้ที่อยู่คู่กับตัวเราตลอดไป จนกว่าชีวิตจะสิ้นสูญ ทั้งสาม"ความ"นี้ เป็นความเหมือนที่แตกต่างกันออกไป ที่สามารถกำหนดบทบาทชีวิตของผู้คนได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นนั้นก็ด้วยความคิดของผู้คน ที่มากไปด้วยความคิด บางครั้งก็ขาด บางครั้งก็เกินความพอดี หาจุดอิ่มตัวไม่มีแม้แต่น้อย ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นมาจากไหน? ก็ความคิดของคนทั้งนั้น
ทำไมถึงบอกว่า ความรู้คือสิ่งที่สำคัญที่สุดในบรรดา"ความ"ทั้งหลาย ขอขยายความว่า ความรู้นั้นได้มาจากแหล่งเรียนรู้ ที่แตกต่างกัน เช่น ความรู้ที่ได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริง เช่น ชาวนาก็ได้ความรู้สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ ได้แก่ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย เป็นต้น ชาวสวน ชาวไร่ ก็เช่นกัน ส่วนความรู้ที่ได้มาจาก ใบประกาศนียบัตรนั้น ก็เป็นความรู้อีกด้านหนึ่ง ซึ่งสามารถนำมาประยุกต์ใช้ ให้เข้ากับสถานการณ์ต่างๆ ที่แตกต่างจากการเรียนรู้ในห้องเรียน นำไปผสมผสานกับความรู้ ของคนที่ลงมือทำจริงๆ เพื่อนำมาวิเคราะห์และพัฒนาให้ดียิ่งๆขึ้นไป ตัวอย่างเช่น ทำอย่างไรให้ข้าวมีผลผลิตต่อไร่เพิ่มขึ้น หรือจะทำอย่างไรให้ผลไม้ ออกนอกฤดูกาล ซึ่งทั้งเกษตรกรและนักวิชาการ จึงต้องหันหน้าเข้ามาทำงานร่วมกัน ถึงจะก่อให้เกิดประโยชน์มากมายมหาศาล
ขอบอกว่าความรักเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน เบื่อเมื่อไรก็เลิกลากันไป แต่ความรู้จะอยู่คู่กับตัวเราตลอดไป พร้อมทั้งยังสามารถที่จะถ่ายทอดวิชาความรู้ ไปให้คนรุ่นต่อๆไป อย่างไม่มีวันที่จะจบสิ้นเลยที่เดียว
ความรักหรือจะสู้ความรู้
ความรักใดไหนเล่าเท่าความรู้
รักเชิดชูเพียงใดใคร่ครวญหา
อีกไม่นานเท่าไรให้บอกลา
มันมีค่าชั่วคราวปวดร้าวใจ
ความรักดีมีแน่ไม่แพ้พ่าย
รักสลายหมดลงดีตรงไหน
ไม่ห่วงหาทั้งปวงมิห่วงใย
ต้องมาตายทั้งเป็นเห็นตำตา
อย่าหลงไหลพะวงตรงความรัก
รู้ผ่อนหนักบางครั้งน่ากังขา
ใฝ่เรียนรู้เอาไว้ในตำรา
จงไขว่คว้าของดีที่ตัวเรา
มีวิชาติดตัวไม่กลัวอด
อย่าไปลดบทบาทชาติอับเฉา
เรียนรู้จริงทันใดไม่บางเบา
ทั้งใหม่เก่าความรู้คู่ตำนาน
ความสำเร็จเกิดก่อไม่ท้อถอย
อย่ามัวคอยแบมือถือสากขวาน
จะสิ้นคนคอยรอเหมือนขอทาน
เป็นสันดานบ่งชี้นี่หรือคน
การเรียนรู้ใช่ว่าจะหายาก
มีหลายหลากมากแหล่งทุกแห่งหน
เกิดเป็นคนต้องสู้รู้อดทน
ความยากจนไม่มีดีแน่นอน
จะทำการสิ่งใดใฝ่สรรหา
ได้วิชาความรู้คู่คำสอน
ถ่ายทอดต่อลูกหลานนานแรมรอน
ไม่เดือดร้อนภายหน้าอย่ากังวล
จึงบอกว่าความรู้อยู่นานเนิ่น
แม้เผชิญสิ่งใดไม่ขัดสน
ก่อกำเนิดผลดีนี้ทุกคน
ไม่อับจนทั่วหน้าสถาพร
ความรักใดไหนเล่าเท่าความรู้
รักเชิดชูเพียงใดใคร่ครวญหา
อีกไม่นานเท่าไรให้บอกลา
มันมีค่าชั่วคราวปวดร้าวใจ
ความรักดีมีแน่ไม่แพ้พ่าย
รักสลายหมดลงดีตรงไหน
ไม่ห่วงหาทั้งปวงมิห่วงใย
ต้องมาตายทั้งเป็นเห็นตำตา
อย่าหลงไหลพะวงตรงความรัก
รู้ผ่อนหนักบางครั้งน่ากังขา
ใฝ่เรียนรู้เอาไว้ในตำรา
จงไขว่คว้าของดีที่ตัวเรา
มีวิชาติดตัวไม่กลัวอด
อย่าไปลดบทบาทชาติอับเฉา
เรียนรู้จริงทันใดไม่บางเบา
ทั้งใหม่เก่าความรู้คู่ตำนาน
ความสำเร็จเกิดก่อไม่ท้อถอย
อย่ามัวคอยแบมือถือสากขวาน
จะสิ้นคนคอยรอเหมือนขอทาน
เป็นสันดานบ่งชี้นี่หรือคน
การเรียนรู้ใช่ว่าจะหายาก
มีหลายหลากมากแหล่งทุกแห่งหน
เกิดเป็นคนต้องสู้รู้อดทน
ความยากจนไม่มีดีแน่นอน
จะทำการสิ่งใดใฝ่สรรหา
ได้วิชาความรู้คู่คำสอน
ถ่ายทอดต่อลูกหลานนานแรมรอน
ไม่เดือดร้อนภายหน้าอย่ากังวล
จึงบอกว่าความรู้อยู่นานเนิ่น
แม้เผชิญสิ่งใดไม่ขัดสน
ก่อกำเนิดผลดีนี้ทุกคน
ไม่อับจนทั่วหน้าสถาพร
