รักเผื่อใจ

รักเผื่อใจ
อะไรที่มันมากไปหรือน้อยไป ก็จะทำให้เกิดความไม่เข้าใจกัน

เปรียบประหนึ่งว่า เรารักใครสักคนและเราหวังผลกับคนนั้นมากเกินไป

   แต่ผลสุดท้าย ไม่เป็นดั่งที่เราคิด มันก็ทำให้เราผิดหวัง ถึงกระนั้นก็ตามเราก็ยังหวังอยู่ดี

    และในสุดท้าย เราก็ผิดหวังซ้ำสอง เราก็ต้องย้อนกลับมาหาตัวเราว่าสิ่งที่เราตั้งใจไว้ จะให้มันเป็นนั้น เราหวังมากไปหรือเปล่า

    การที่เราจะรักใครสักคน ไม่มีใครห้ามเราได้ นอกจากใจของเราเอง

มีรักไม่ผิด แต่จะผิดก็ตรงที่"รักมากเกินไป"โดยไม่เผื่อใจไว้บ้าง

     จึงขอมอบบทกลอน เตือนสติสำหรับคนที่มีรักและมักจะหวังมากเกินไป ในบทกลอนที่ชื่อว่า"รักเผื่อใจ"เชิญอ่านดูนะครับ เพื่อความรู้ เพลิดเพลินไปกับบทกลอนด้วยกันครับ

   รักเผื่อใจ

  จะรักใครรักได้ไม่ผิดหลอก

เพียงแค่บอกรักไปใจสุขสันต์

รักจากใจเป็นบุญคุณอนันต์

อยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ยากเย็น

   แล้วอยู่มาวันหนึ่งถึงรักร้าง

คิดเผื่อบ้างแบ่งใจให้ได้เห็น

ว่ารักนี้ผกผันมันลำเค็ญ

ถ้ารักเป็นเผื่อใจไว้ก็ดี

    ความเข้าใจซึ่งกันไม่ผันเปลี่ยน

ไม่ติเตียนตำหนิริผลักหนี

อยู่ด้วยกันช่วยเหลือเกื้อกูลมี

รักของดีอยู่ได้ไปนานวัน

    รักอย่างมีคุณค่าอย่าหาเรื่องกัน ใช้เหตุผลนำร่องในการดำเนินชีวิตควบคู่ไปกับความเข้าใจกันทำในสิ่งที่ดีงามต่อกันตลอดเวลา 

     ให้กำลังใจซึ่งกันและกันจะนำมาซึ่งความสุขตลอดไป

หรือที่เรียกว่า"รักที่โชคดี มีแต่ความรักให้กัน"รักกันเถอะครับ

       ความสุข ความทุกข์ ก็อยู่ที่ใจเราทั้งหมด ความปรารถนาสิ่งใดมันก็ใช่ว่าจะได้มาทุกสิ่ง เผื่อใจไว้บ้าง  ดีแก่ตัวเราเองนะครับ